اول وآخر همه چی شکرت

حرف حق رو زدم 

مطمئنم

تک تک کلماتی ک بیان کردم حق مطلق بود

ولی خب اشتباهم تن صدای بلند و بغض اخر بود

که تهش مجبور شدم خودم برم معذرت بخوام

البته خب نه برای حرفی که زدم بلکه برا صدای بلندم

میدونید معتقدم حتی حق داشتن هم توجیه ناراحت کردن کسی نیست

نه اینکه بخوام همرنگ جماعت بشم یا از حقی کوتاه بیام

ولی خب توی بزرگ ترین هدفم که شاد زیستن( شادی دِل) این ناراحت نکردن و نشکستن دل کسی جز شرایط مهمه

ولی خب اصولا با اینکه خیلی ها دوستم دارن

و افراد خوب زیادی کنارم هستن

ولی موقعه مشکلات واقعااا هیچ کسی نمیتونه کمکم کنه 

جز اون بالاسری

فک کنم واسه همین طی ۵سال از یک ادم بسیااااار برونگرا تبدیل به یک ادم کاملا درونگرا شدم

و برعکس اطرافیانم تا به مشکلی برمیخورن اولین کسی که به ذهنشون میرسه برای بیانش و راهکار خواستن,منم

نمیدونم خوبه یا نه

خدایا شکرت:)